-
1 przymiotnik
m Jęz. adjective- □ przymiotniki dzierżawcze possessive adjectives- przymiotniki jakościowe qualitative adjectives- przymiotniki odczasownikowe verbal adjectives- przymiotniki odrzeczownikowe ≈ relational adjectives- przymiotniki złożone compound adjectives* * *-ka, -ki; instr sg - kiem; m* * *miGen. -a gram. adjective.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przymiotnik
См. также в других словарях:
przymiotnik — m III, D. a, N. przymiotnikkiem; lm M. i jęz. «część mowy określająca jakość rzeczownika (np. biały) lub relację (np. szkolny) do rzeczownika (określanego); jej podstawową funkcją składniową jest funkcja przydawki (np. drewniany dom) lub… … Słownik języka polskiego
nie- — {{/stl 13}}{{stl 7}} pierwszy człon wyrazów złożonych: {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tworzy przymiotniki pochodne od przymiotników, oznaczając zaprzeczenie cechy, np. {{/stl 7}}{{stl 8}}nieżonaty, nieczytelny… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odczasownikowy — jęz. «pochodzący od czasownika, utworzony od czasownika» Przymiotniki, rzeczowniki odczasownikowe. Formacja odczasownikowa … Słownik języka polskiego
